Geel

Gele biotechnologie houdt zich voornamelijk bezig met duurzame voedselproductie. De gele biotechnologie maakt veel gebruik van kennis over insecten, daarom wordt het ook wel ooit de insecten biotechnologie genoemd.

Een eerste toepassing is het gebruik van nuttige insecten in de plaagbestrijding. Nuttige insecten kunnen gebruikt worden om schadelijke insecten onder controle te houden. Op deze manier probeert men door het introduceren of ondersteunen van een natuurlijk evenwicht minder pesticiden (welke een grote invloed hebben op het milieu) te gebruiken en zo duurzamer te telen. De huidige vorm van landbouw, voornamelijk monoculturen, heeft als nadeel dat er weinig natuurlijke diversiteit is en er al dus een snel verstoord natuurlijk evenwicht kan ontstaan waarin plagen de overhand kunnen nemen. Deze plagen worden traditioneel vooral met pesticiden onderdrukt. Het manueel introduceren of aanlokken van nuttige insecten (met behulp van bepaalde kruiden of bloemen) is dus zeker nuttig indien men duurzamer wil telen. Voorbeelden van nuttige insecten zijn: lieveheersbeestjes (zijn o.a. enorme bladluisverslinders), sluipwespen (gebruikt tegen o.a. bladluizen) en roofmijten (gebruikt tegen o.a. schadelijke mijten zoals spint),… Men zou ervan versteld staan welke nuttige insecten er allemaal in onze tuinen of op onze balkonplanten zitten en zo een natuurlijk evenwicht in stand houden.

Verder is bijvoorbeeld ook het in vitro opgroeien van spierweefsel een toepassing van de gele biotechnologie. Deze techniek levert zogenaamd kweekvlees op. Dit vlees wordt onder gecontroleerde omstandigheden aangemaakt door gebruik te maken van stamcellen. Deze techniek heeft ten opzichte van de traditionele veehouderij een landgebruik dat 99% kleiner is, een broeikasgasemissie die 96% kleiner is en een waterverbruik dat 96% kleiner is. Het kostenplaatje van deze techniek is wel nog gigantisch groot waardoor deze zeker niet voor de nabije toekomst is. Een andere opkomende techniek is het gebruik van insecten als bron van proteïnen. Sommige insecten (zoals de zwarte soldatenvlieg) kunnen zeer goed op reststromen gekweekt worden. Deze insecten, vooral de larven hiervan, zijn een bron van hoogwaardige proteïnen welke voor menselijke consumptie gebruikt kunnen worden. Het grote voordeel aan insecten is dat zij op reststromen/afvalstromen kunnen opgekweekt worden. Insecten zijn ook koudbloedige dieren waardoor ze een zeer hoge voederconversie hebben, de meeste energie die ze opnemen gaat naar de groei (in tegenstelling tot warmbloedige dieren zoals koeien welke zeer veel energie gebruiken om hun lichaamstemperatuur constant te houden). Ook kunnen insecten gekweekt worden op kleine oppervlakten door op een verticale manier te werken. Hierbij worden er allemaal bakken boven elkaar geplaatst waarin de insecten kunnen groeien. Deze opkomende techniek heet vertical farming en wordt tevens ook al gebruikt om gewassen zoals sla en diverse kruiden te telen. Een grote tegenhoudende kracht in het telen van insecten als bron van proteïnen is de publieke perceptie omtrent insecten in de voedselketen.